Статья
Στα πρώτα χρόνια της τουρκικής δουλείας, στους Έλληνες δεν επιτρεπόταν να ανοίξουν δημόσια σχολεία εκτός των ναών και Μοναστηριών. Όταν,στη συνέχεια,υπό την προστασία των συμπατριωτών που κατείχαν σημαντικές θέσεις στην Υψηλή Πύλη, οι Έλληνες άρχισαν να ανοίγουν σχολεία, τα ονόμαζαν «σωφρονιστήρια τῶν νέων». Αλλά και αυτά τα σχολεία διετέλεσαν υπό την αιγίδα και την άμεση εποπτεία της Εκκλησίας. Ως εκ τούτου, η πνευματική ανάπτυξη της ελληνικής νεολαίας πραγματοποιόταν «ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῆς θρησκείας»...