Статья
„Πώς θα ζούσαμε, με τί βάθος και εντατικότητα, αν το συνειδητοποιούσαμε συνέχεια, αν ξέραμε, ότι τα λόγια που λέω τώρα, μπορεί να είναι τα τελευταία. Πώς θα τα έλεγα και πώς θα τα ακούγατε! Αν συνειδητοποιούσαμε, ότι ο άνθρωπος, με τον οποίον επικοινωνούμε τώρα, θα μπορούσε να πεθάνει σε λίγα λεπτά, πώς θα φροντίζαμε για τα λόγια μας. Πώς θα θέλαμε οι πράξεις μας απεναντί του – όσο είμαστε ικανοί – να ήτανε γεμάτες αγάπη και φροντίδα, να ήταν η κορυφή όλου του μεγαλείου που υπάρχει μεταξύ μας.“ – από μια ομιλία του Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλουμ) για την παραβολή του άφρονα πλουσίου.