Πατέρ, πέστε πώς ήρθατε στην Ορθοδοξία;
Ο μπαμπάς μου είναι μουσουλμάνος, και η μητέρα ομολογούσε, όπως λέμε, την «θρησκεία του χωριού»,είναι μια αρχαία παγανιστική λατρεία της Ινδονησίας. Αλλά αυτή η λατρεία δεν ανήκει στις πέντε επίσημα αναγνωρισμένες θρησκείες. Έτσι, όταν παντρεύτηκε, και έπρεπε να γράψει στα έγγραφα τη θρησκεία της, έγραψε, «προτεσταντισμός», αλλά ποτέ δεν ήξερε τι είναι ο Χριστιανισμός. Και εγώ δεν ήξερα μέχρι που μεγάλωσα. Όταν γεννήθηκα, με ονόμασαν Ισμαήλ. Μεγάλωνα ως μουσουλμάνος, διάβαζα το Κοράνι, έκανα προσευχή, όλα όπως ο μπαμπάς. Και μέχρι είκοσι χρονών ήμουν μουσουλμάνος, και στη συνέχεια πήγα στην Τζακάρτα, όπου συναντήθηκα με τους Προτεστάντες, και άρχισα να ενδιαφέρομαι για τον Χριστιανισμό και αναρωτιόμουν. Και σύντομα, έγινα προτεστάντης. Αυτό συνέβη επειδή είχα πολύ σοβαρή τάση προς τη θρησκεία και βρισκόμουν σε αναζήτηση. Όμως,στους Προτεστάντες έβλεπα αμφίβολα πράγματα - προσευχές με την κιθάρα, χοροί και τέτοια. Αναρωτήθηκα: Είναι σωστό αυτό – να διακονούμε τον Θεό όπως σε ντίσκο ή μπαρ; Και άκουσα ότι στην Ινδονησία υπάρχει μια νέα θρησκεία, όπου λατρεύουν διαφορετικά, με ευλαβεια τελούν την προσευχή, οι γυναίκες καλύπτουν το κεφάλι τους, και ούτω καθεξής, και ρώτησα: τι είναι αυτή θρησκεία; Και μου είπαν: είναι η Ορθοδοξία. Και το 1996, συναντήθηκα με τον πατέρα Δανιήλ (Μπαϊαντόρο), ο οποίος τότε ήταν στην ελληνική εκκλησία, και του έκανα πολλά - πολλά ερωτήματα και μου απάντησε σε όλα. Και σκέφτηκα ότι η Ορθοδοξία είναι η αληθινή θρησκεία. Και μια μέρα ο πατέρας Δανιήλ, είπε κατά τη συνέλευση: κάνουμε κατήχηση, όποιος θέλει να περάσει, ας γραφτεί. Και είπα: «Θέλω και εγώ». Είχα κατηχητικά μαθήματα τρεις μήνες κάθε μέρα εκτός Κυριακής.
Όταν έγινα Ορθόδοξος, τρία χρόνια μάθαινα από τον πατέρα Δανιήλ, ήμουν κοντά του: όπου αυτός εκεί και εγώ. Δεν μπορούσα να πάω σε θεολογική σχολή, να σπουδάσω, γιατί εκείνη την εποχή οι Έλληνες είχαν ήδη εκπαιδεύσει αρκετούς Ινδονήσιους ιερείς, και φαίνεται δεν ήθελαν ή δεν είχαν μια τέτοια ευκαιρία. Ζήτησα τον Μητροπολίτη Χονγκ Κονγκ Νικήτα, αλλά δεν μου έδωσε καμιά απάντηση. Και μετά ο πατέρας Δανιήλ συναντήθηκε με τον επίσκοπο Ιωάννη του Μπέλγκοροντ στην Ολλανδία και του είπε για μένα, ότι υπάρχει ένας Ορθόδοξος άνθρωπος που θέλει πολύ να σπουδάσει, και ο Δεσπότης είπε: « Ας έρθει στη δική μας ιερατική σχολή» Ο Δεσπότης έδωσε χρήματα και για εισιτήριο, και για άλλα. Έτσι, το 2000 πήγα στη Ρωσία και ξεκίνησα τις σπουδές μου στη θεολογική σχολή του Μπέλγκοροντ. Το 2003 χειροτονήθηκα κληρικός, και επέστρεψα στην πατριδα. Και στην ιερατική σχολή συνέχισα να σπουδάζω με αλληλογραφία, δίνοντας εξετάσεις κάθε χρόνο. Αποφοίτησα από τη σχολή το 2007. Αυτή είναι η ιστορία μου.
Και πώς οι γονείς σας είδαν την επιλογή σας;
Όταν έγινα Ορθόδοξος, η μητέρα μου με ρώτησε: «Γιατί τόσο άλλαξε η ζωή σου;» Πριν ζούσα χάλια, πήγαινα κάθε Σάββατο στη ντίσκο και ούτω καθεξής, αλλά όταν έγινα Ορθόδοξος Χριστιανός, η ζωή μου άλλαξε, και η μητέρα μου ρώτησε: «Πώς ονομάζεται η θρησκεία που υιοθέτησες;» και απάντησα: « Είναι η Ορθοδοξία» Αλλά η μαμά, δεν τη δέχθηκε αμέσως. Μόνο όταν έγινα ιερέας και επέστρεψα, μιλούσαμε πολύ,αυτή πήγαινε στις ακολουθίες και, τέλος, δήλωσε: «Θέλω να βαφτιστώ και εγώ, γιατί είναι η σωστή θρησκεία, αν είμαστε με το Θεό, τότε δεν πρέπει να τον φοβόμαστε». Αλλά ο πατέρας ακόμα είναι μουσουλμάνος. Είναι δύσκολο γι αυτόν να αλλάξει πίστη γιατί είναι χατζής, δηλαδή, είναι αξιότιμος μουσουλμάνος, ο οποίος πραγματοποιούσε το Χατζ στη Μέκκα. Όταν βαφτίστηκα, ο πατέρας μου για πολύ καιρό μου φερόταν άσχημα, αλλά τώρα αρχίζει να φέρεται καλύτερα.Κι αυτός, επίσης, σιγά-σιγά αρχίζει να μαθαίνει για την Ορθοδοξία. Να από πού το ξέρω: όταν μιλώ με τη μαμά για την πίστη,μιλάω δυνατά, και ο μπαμπάς, κάθεται σε ένα άλλο δωμάτιο, ακούει, δεν λέει και δεν κάνει τίποτα εκείνη τη στιγμή. Και έχω παρατηρήσει ότι όταν μιλάμε για κάτι άλλο, τότε είτε μιλάει είτε κάνει κάτι αλλά όταν μιλάμε για την πίστη, τότε ηρεμεί. Ακούει. Και εγώ επίτηδες μιλώ πιο αργά και πιο δυνατά, ούτως ώστε να τα ακούει όλα. Αλλά γι αυτόν είναι δύσκολο να αλλάξει. Όλη η οικογένεια του, η γιαγιά, ο θείος – όλοι είναι μουσουλμάνοι.
Πόσο ελεύθερα μπορεί να διδαχτεί ο Χριστιανισμός στην μουσουλμανική Ινδονησία;
Το κήρυγμα στην Ινδονησία δεν απαγορεύεται, μπορεί να πραγματοποιηθεί ελεύθερα, αλλά πρέπει να το κάνεις σωστά. Στην Ινδονησία υπάρχουν πολλές θρησκείες. Εκτός από τους Μουσουλμάνους, υπάρχουν Ινδουιστές, Βουδιστές, Καθολικοί και Προτεστάντες. Είναι εκείνοι που αναγνωρίζονται από το κράτος ως χωριστές θρησκείες. Πιστεύω ότι όταν οι Ορθόδοξοι θα είναι πολλοί, τότε και η Ορθοδοξία θα έχει μια επίσημη αναγνώριση. Αν πάτε στους Καθολικούς, Προτεστάντες ή μουσουλμάνους να κηρύξετε τότε θα υπάρξουν προβλήματα. Αλλά εάν οι ίδιοι απευθύνονται σε μας, ρωτούν, έρχονται, τότε δεν υπάρχουν προβλήματα. Και όταν οι φίλοι, συνάδελφοι και γείτονες των Ορθοδόξων Χριστιανών βλέπουν πώς προσεύχονται, πώς ζουν, αρχίζουν να θέτουν ερωτήσεις, και οι Ορθόδοξοι τους δίνουν τον αριθμό του τηλεφώνου μου. Μου τηλεφωνούν, συμφωνούμε για μια συνάντηση, συγκεντρώνω μερικούς τέτοιους που ενδιαφέρονται και τους μιλάω για την Ορθοδοξία. Έτσι κηρύττουμε.Αλλες ερωτήσεις θέτουν οι μουσουλμάνοι ή οι Προτεστάντες, και άλλα ζητήματα τίθενται από τους Βουδιστές ή Ινδουιστές. Γι αυτό ο ιεραπόστολος πρέπει να γνωρίζει όλες τις θρησκείες που έχουμε. Μέσα από τέτοιες συναντήσεις πραγματοποιούμε την αποστολή στην Ινδονησία. Και οι άνθρωποι εκχριστιανίζονται, έρχονται στην κατήχηση, βαπτίζονται. Μεταξύ των ενοριτών μου υπάρχουν αρκετές οικογένειες, που πριν ομολογούσαν το Ισλάμ.
Αν ένας μουσουλμάνος υιοθετήσει τον Χριστιανισμό, τότε τον απειλεί ο θάνατος ή φυλάκιση;
Όχι. Οι παραδόσεις των μουσουλμάνων της Ινδονησίας είναι διαφορετικές από το αραβικό Ισλάμ. Φυσικά, σε αλλαξοπιστία φέρονται αρνητικά, αλλά όλο και περιορίζεται από το γεγονός ότι οι γονείς εκείνου που έχει βαπτιστεί λένε: «Δεδομένου ότι ο γιος μου έγινε Χριστιανός, τότε θα τον μνημονεύω σαν να ήταν νεκρός» Και προσεύχονται γι 'αυτόν σαν να ήταν νεκρός. Μόνο έτσι. Και οι Άραβες γι αυτό μπορούν να σκοτώσουν. Στην Ινδονησία δεν τηρείται πολύ αυστηρή στάση σχετικά με την ισλαμική παράδοση. Ωστόσο, η κριτική του Μωάμεθ και του Κορανίου απαγορεύεται, είναι πολύ ευαίσθητοι σ’αυτό.
Και πώς, τότε, μιλάτε στους μουσουλμάνους;
Λοιπόν, για παράδειγμα, σε μια συνομιλία οι μουσουλμάνοι μπορούν συχνά να λένε: « Ο Ιησούς Χριστός είναι όπως ο Μωάμεθ» Αλλά τους λέω: «Οχι, δεν είναι έτσι». Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λόγος του Θεού, και ο Μωάμεθ για σας δεν είναι λόγος του Θεού. Ο Λόγος του Θεού για σας είναι το Κοράνι. Και ο Μωάμεθ απλώς είναι ένας μεταδότης μέσω του οποίου ο λόγος του Θεού ήρθε στον κόσμο. Έτσι, αν κοιτάξουμε για παραλληλισμούς με τον Χριστό στο Ισλάμ, τότε δεν θα είναι ο Μωάμεθ αλλά το Κοράνι». Αλλά στους μουσουλμάνους ο Λόγος του Θεού, όπως νομίζουν, έγινε βιβλίο, και εμείς λέμε ότι ο Λόγος του Θεού έγινε ζωντανός άνθρωπος.Και για τον Μωάμεθ ο παραλληλισμός στο Χριστιανισμό δεν είναι ο Χριστός, αλλά μάλλον η Παναγία, μέσω του οποίου ο Λόγος του Θεού ήρθε στον κόσμο. Μ’αυτόν τον τρόπο μπορείς να μιλάς. Οι Μουσουλμάνοι επίσης συχνά λένε: «Οι Χριστιανοί πιστεύουν λάθος». Ρωτώ: «Γιατί»; Απαντούν: «Επειδή η Βίβλος μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και συχνά αλλάζεται κατά τη μετάφραση. Τους λέω: «Δεν είναι τίποτα σοβαρό ότι υπάρχουν ορισμένες αλλαγές στη μετάφραση, γιατί ο Λόγος του Θεού δεν είναι απλώς ένα βιβλίο αλλά είναι ο Ιησούς Χριστός. Και αυτός δεν αλλάζει. Αλλάζουν οι συνθήκες της ζωής μας και το λαμβάνουν υπόψη οι μεταφράσεις, αλλά η ζωή του Ιησού Χριστού δεν αλλάζει, και αυτή παρουσιάζεται απαράλλακτα σε όλες τις μεταφράσεις, παντού διηγούνται τί έκανε, γιατί ήρθε στον κόσμο. Και όλοι το γνωρίζουμε χάρη στο γεγονός ότι έχουμε το Ευαγγέλιο στη μητρική μας γλώσσα. Το αραβικό Κοράνι δεν αλλάζει, όπως κάθε ασαφής γραφή που γίνεται στο μαγνητόφωνο. Είναι σωστό αυτό;» Συχνά, οι μουσουλμάνοι, επίσης, λένε: «Το Κοράνι είναι η συνέχιση όλων των θρησκειών» Ρωτώ: «Γιατί;» Απαντούν: «Επειδή στο Κοράνιο εξηγείται λεπτομερώς αυτό που δεν έχει αποκαλυφθεί και δεν είναι κατανοητό στο Ευαγγέλιο». Τους λέω: «Ας το δούμε – ανοίγουμε την Sura «Mαριάμ», και βλέπουμε ότι έδω δεν γίνεται καμία αναφορά για το πώς ο Ιησούς γεννήθηκε, ούτε πού γεννήθηκε, ούτε τί έλεγε ο αρχάγγελος στην Παναγία ενώ στο Ευαγγέλιο για όλα αυτά γίνεται λόγος. Έτσι, το Ευαγγέλιο είναι πλήρες, και το Κοράνιο είναι ελλιπές». Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε, αλλά μόνο όταν αρχίσουν να ρωτούν. Όταν λένε «ο Χριστιανισμός είναι λανθασμένος, τότε τους λέω:« Έλα εδώ, ας μιλήσουμε για το τί δεν ξέρεις για το χριστιανισμό». Λένε: «Πιστεύετε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός, αλλά ο Θεός είναι ένας». Απαντώ: «Σωστά, εμείς οι Χριστιανοί πιστεύουμε επίσης ότι ο Θεός είναι ένας, ποτέ οι Χριστιανοί δεν νόμιζαν ότι υπάρχουν τρεις θεοί. Ο Θεός είναι ένας, αλλά γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι ζωντανός, και Αυτός έχει τον Λόγο και το Πνεύμα. Ο Θεός «κατοικεί σε απρόσιτο φως, τον οποίο κανένας άνθρωπος δεν έχει δει ούτε μπορεί να δει» (1 Tιμ. 6:16), γι αυτό ο Λόγος Του ήρθε σε μας και έγινε άνθρωπος, έτσι ώστε μέσα από τον Χριστό να μπορέσουμε να μάθουμε πώς ο Θεός αγαπά τον κόσμο. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον(Ιω. 3:16)».
Ακούσαμε ότι στην Ινδονησία έχουν δεχθεί επιθέσεις Χριστιανοί από Μουσουλμάνους, έγιναν τρομοκρατικές επιθέσεις, δολοφονίες.
Ναι, ήταν έτσι, αλλά κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αυτό γίνεται λιγότερο. Ωστόσο, αρχίζει η εχθρότητα μεταξύ Μουσουλμάνων διαφορετικών ρευμάτων. Οι Μουσουλμάνοι βρίσκονται σε πόλεμο εναντίον των οπαδών του ρεύματος «Αχμαδία», το οποίο ήρθε από την Ινδία, επειδή αναγνωρίζουν τον Γκουλάμ Αχμάντ ως νέο προφήτη, αλλά οι συνηθισμένοι Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι μετά τον Μωάμεθ δεν υπήρχαν προφήτες. Και τώρα αρχίζουν να αλληλοσκοτώνονται.
Παρακαλώ πείτε μας πώς πάει η ιερατική διακονία σας;
Όταν ξεκινήσαμε, κάθε Κυριακή έπαιρνα όλα τα απαραίτητα για τη τελετή μαζί μου και πηγαίναμε σε κάποιο σπίτι όπου υπήρχε ένα μεγάλο δωμάτιο, εκεί τα τοποθετούσαμε και λειτουργούσαμε. Και έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τώρα, όμως,είναι λίγο καλύτερα γιατί νοικιάζουμε ένα σπίτι για τη λατρεία. Αλλά μετά τις ακολουθίες πρέπει όλα να τα μαζέψουμε γιατί εκεί μπαίνουν άλλοι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών. Καθε Κυριακή στις έξι, αρχίζω να προετοιμάζω το δωμάτιο για τη λειτουργία, οργανώνω το βωμό και όλα τα υπόλοιπα. Στις εφτά αρχίζουν να έρχονται οι πιστοί. Λειτουργώ στην Τζακάρτα και στη Σουραμπάγια(Surabaya) Και οι δύο τόποι είναι ενορία προς τιμή του Αγίου Βλαδιμήρου. Συνολικά έχουμε πάνω από εβδομήντα ενορίτες, αλλά στις ακολουθίες έρχονται λίγοι, διότι δεν έχουμε ναό, και προσευχόμαστε στο σπίτι, έτσι ώστε οι μεγάλες συγκεντρώσεις μπορούν να προσελκύσουν αδικαιολόγητη προσοχή των γειτόνων. Το πρόβλημα είναι ότι, σύμφωνα με ινδονησιακό νόμο, απογορεύονται τελετές σε ιδιωτικά διαμερίσματα ή κατοικίες.Μόνο σε ειδικά θρησκευτικά κτίρια, ναούς. Έχουμε ήδη γη στην Τζακάρτα για την οικοδομή του ναού, αλλά δυστυχώς, δεν υπάρχουν χρήματα για να κτίσουμε την εκκλησία.
Και πόσο εύκολο είναι να χτιστεί μια χριστιανική εκκλησία σε γενικές γραμμές στην Ινδονησία;
Φυσικά, το να πάρει κανείς την άδεια να χτίσει έναν ναό - δεν είναι εύκολη και γρήγορη υπόθεση. Πρέπει να το κάνεις έτσι: να κατασκευάσεις πρώτα ένα μικρό απλό κτίριο, όπου πρέπει να αρχίσει η προσευχή. Και τότε οι γείτονες θα μας βλέπουν και θα εξοικειωθούν με εμάς, θα δούνε ότι δεν τους ενοχλούμε, δεν κάνουμε φασαρίες, δεν τους ταλαιπωρούμε. Και όταν μας συνηθίσουν θα υπογράψουν τη συγκατάθεσή τους για την κατασκευή του ναού, επειδή ο νόμος απαιτεί τη συγκατάθεση των γειτόνων. Όλοι οι χριστιανοί στην Ινδονησία κάνουν ακριβώς αυτό. Κι αν απλώς προσπαθήσει κανείς να οικοδομήσει αμέσως το ναό πολλοί θα είναι αντίθετοι. Επίσης υπάρχει ένας νόμος σύμφωνα με τον οποίο, αν κάπου υπάρχει ένα τζαμί, τότε σε έκταση πεντακοσίων μέτρων από αυτό δεν πρέπει να χτίζονται ναοί των άλλων θρησκειών. Ειδικότερα, και ως εκ τούτου, πρέπει να αρχίσει σύντομα η διαδικασία οικοδόμησης του ναού στη γη μας, στην Τζακάρτα - τώρα,εκεί κοντά δεν υπάρχει ακόμα τζαμί. Αν ήδη θα υπάρχει μια αίθουσα όπου θα τελούνται τακτικά οι λατρείες, και στη συνέχεια, κοντά κατασκευάσουν ένα τζαμί, τότε δεν θα υπάρχουν δυσκολίες, αλλά αν κατασκευαστεί τζαμί δίπλα στη γη μας, πριν αρχίσουμε την οικοδομή τότε δεν θα είμαστε σε θέση να χτίσουμε εκεί το ναό.
Είμαι πεπεισμένος ότι αν έχουμε μια εκκλησία στην Τζακάρτα, ο αριθμός των Ορθοδόξων Χριστιανών θα αυξηθεί πολύ γρήγορα. Επειδή οι Ινδονήσιοι ενδιαφέρονται πολύ ακριβώς για τη ρωσική Ορθοδοξία. Είναι πιο κοντά σ αυτήν από την Ελληνική. Το πιο μεγάλο πρόβλημά μας είναι ότι δεν υπάρχει ναός.Ίσως είναι το μόνο πρόβλημα. Έχω διδάξει σε πολλούς ανθρώπους την Ορθοδοξία, και προσωπικά και μέσω του Διαδικτύου, και λένε: «Πού τελούνται οι ακολουθίες, πάτερ» και απαντώ: «Για την ώρα στο σπίτι, αλλά μετά θα έχουμε μια εκκλησία, και λένε:«Καλά, θα περιμένουμε» . Επειδή φοβούνται ότι θα έρθουν σε παράνομη συνεδρίαση της προσευχής, και στη συνέχεια εκεί θα εισορμήσουν οι μουσουλμάνοι. Φυσικά, η κατασκευή του ναού είναι πολύ ακριβό πράγμα. Παίρνει πολλά χρήματα. Αλλά νομίζω ότι το σπουδαιότερο είναι να χτίσουμε τουλάχιστον το θεμέλιο. Και αν υπάρχει το θεμέλιο, τότε θα πω στους φίλους μου: «Βοηθήστε με: όχι με τα χρήματα, αλλά με πέτρες, τσιμέντο, ή με κάτι άλλο» - και θα μας βοηθήσουν όταν δουν ότι τα πράγματα προχωρούν. Το κύριο πράγμα είναι να ξεκινήσουμε. Και είναι πιο πιθανό ότι θα βοηθήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Επειδή στην Ινδονησία συχνά οι ποιμένες του Προτεσταντισμού άρχιζαν να μαζεύουν τα χρήματα για την κατασκευή εκκλησιών, αλλά οι εκκλησίες δεν κτίζονταν.